Ελεγχος των ζιζανίων

Μετά την εγκατάσταση της φυτείας ο έλεγχος της βλάστησης γύρω απο τα νεαρά φυτά είναι ουσιώδης. Τα ζιζάνια μπορούν να ξεράνουν τα δενδρύλλια στερώντας τους νερό και θρεπτικές ουσίες. Η καταστροφή τους πρέπει να γίνεται με μηχανικό τρόπο και σε βάθος τρία με  πέντε εκατοστά. Ένα ελαφρύ φρεζάρισμα ή σκάλισμα εμποδίζει αποτελεσματικά την εγκατάσταση των ζιζανίων και αερίζει ικανοποιητικά το έδαφος. Προτείνονται τουλάχιστον δύο περάσματα τον Απρίλιο και τον Ιούνιο μήνα. Επεμβάσεις εναντίον των ζιζανίων κάνουμε και τα επόμενα χρόνια και ειδικά την πρώτη τετραετία της ζωής των φυταρίων. Εναλλακτικά αυτή την περίοδο (4 πρώτα χρόνια) μπορούμε να καλύψουμε το έδαφος 50cm γύρω απο τα φυτά με πολυπροπυλένιο, συνθετικό ύφασμα, πέτρες, ξύλινες ίνες, ή άχυρα. Περιορίζουμε έτσι τον ανταγωνισμό της χλόης, διευκολύνουμε τον καλό εξαερισμό του εδάφους και υποστηρίζουμε την εγκατάσταση της μικροπανίδας. Αν στο χωράφι μας φυτρώνει ήρα μπορούμε να πετύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα αφήνοντάς τη να ψαθιάσει γύρω απο τα δένδρα. Τα επόμενα χρόνια η καλλιέργεια ή μη του εδάφους εξαρτάται απο τα χαρακτηριστικά του. Τα πολύ συμπιεσμένα εδάφη πάντως δίνουν επιφανειακές τρούφες πιο ευάλωτες στις παγωνιές και στα αρπακτικά.

Λίπανση

Προκειμένου να αυξήσουμε τα επίπεδα οργανικής ύλης στη φυτεία και να σταθεροποιήσουμε την υγρασία του εδάφους προσθέτουμε καλά χωνεμένη κοπριά. Ευεργετική είναι επίσης η πρόσθεση μείγματος απο φυτικά και ζωικά προϊόντα με pH <8,0 και σχέση C/N γύρω στο 10 ή περισσότερο. Άζωτο μπορούμε να προσφέρουμε στα φυτά με την καλλιέργεια ψυχανθών ανάμεσα στις σειρές. Προτείνονται τριφύλλι ή βίκος που τα φύλλα τους δεν οξυνίζουν το έδαφος. Δεν πρέπει πάντως να είμαστε πολύ γεναιόδωροι με τη λίπανση. Αφ’ ενός γιατί οι τρούφες αναπτύσσονται το ίδιο καλά σε εδάφη σχετικά χαμηλής αποδοτικότητας, αφ εταίρου γιατί κάποιοι άλλοι μύκητες ίσως γίνουν ανταγωνιστικότεροι σε συνθήκες υψηλής εδαφικής γονιμότητας.

Προστασία της φυτείας

Η μύγα της τρούφας
(Suillia gigantean)

Μυκητολογικές προσβολές των δένδρων όπως ωίδιο, περονόσπορος κ.λ.π. πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή και μόνο με βιολογικούς τρόπους για να μην βλαβθεί η τρούφα.   Με την περίφραξη αποφεύγουμε τις ζημιές απο μεγάλα ζώα. Παράσιτα όπως κάμπιες των φύλλων, αράχνες, αφίδες, μύγα της τρούφας και άλλα έντομα θα εμφανιστούν αργά ή γρήγορα στη φυτεία μας. Αν η ζημιά που προκαλούν είναι μεγάλη, αντιμετωπίζονται με εντομοκτόνα χημικά ή βιολογικά.

Μυκητολογικές προσβολές των δένδρων όπως ωίδιο, περονόσπορος κ.λ.π. πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή και μόνο με βιολογικούς τρόπους για να μην βλαβθεί η τρούφα.

Άρδευση

Το πότισμα είναι απαραίτητο για να διατηρήσει ζωντανά τα δένδρα και τις τρούφες. Η επάρκεια υγρασίας ειδικά το καλοκαίρι αυξάνει τη σοδειά. Ωστόσο μεγάλες ποσότητες νερού στο έδαφος ίσως  ευνοήσουν άλλους ανταγωνιστικούς μύκητες.  Οι πιο κρίσιμοι μήνες είναι ο Ιούλιος και ο Αύγουστος, ενώ στις ξερές χρονιές και ο Μάιος.

Κλάδεμα

Τα πρώτα χρόνια εφαρμόζουμε μόνο κλάδεμα σχηματισμού.Αργότερα ανάλογα και με το είδος του δένδρου φροντίζουμε να υποστηρίξουμε τους δευτερεύοντες κλάδους ώστε να διαμορφωθεί ένα κοντόχοντρο δένδρο. Την φουντουκιά μπορούμε να τη διαμορφώσουμε σ’έναν κεντρικό κορμό προκειμένου να περιοριστεί η εργασία αφαίρεσης των παραφυάδων. Για την ελιά οι τοπικοί τρόποι κλαδέματος πρέπει να προσαρμοστούν έτσι ώστε τα δένδρα να μην αποκτούν πολύ μεγάλες διαστάσεις και το υποκείμενο έδαφος να λιάζεται επαρκώς.

Συστήματα συντήρησης της καλλιέργειας

Δύο απο τα συστήματα συντήρησης που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι το (εντατικό) σύστημα Pallier και το σύστημα (ακαλλιέργειας) Tanguy.

Η εντατική μέθοδος περιλαμβάνει όλες τις καλλιεργητικές φροντίδες που προαναφέραμε. Μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι οτι αν οργώσουμε πολύ βαθιά μπορεί να καταστρέψουμε τις ρίζες των δένδρων.Ωστόσο παράγει τρούφες νωρίτερα και επιτρέπει στον παραγωγό να ελέγχει καλύτερα τις μικροκλιματικες συνθήκες.

Η χαμηλής έντασης καλλιέργεια προτείνει μόνο θερισμό για τον έλεγχο των ζιζανίων και καμιά άλλη ενέργεια. Απευθύνεται κυρίως σε όσους δεν έχουν ελκυστήρα, δυνατότητα ποτίσματος ή χρόνο και χρήμα για να επενδύσουν. Είναι ασφαλέστερη με την έννοια οτι δεν καταστρέφονται οι ρίζες των φυτών,γενικά όμως η παραγωγή αργεί ένα με δύο χρόνια ν’αρχίσει. Ένας συνδυασμός των δύο μεθόδων ίσως είναι μια καλή λύση.Τα πρώτα 4-5 χρόνια εφαρμόζουμε τη μέθοδο Pallier και όταν αρχίσουμε να παίρνουμε τρούφες εφαρμόζουμε τη μέθοδο Tanguy με τη διαφορά οτι αν συνεχίσουμε το πότισμα, το κλάδεμα και τη διόρθωση του pH θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.

Έρευνα και επιμέλεια κειμένου: Νικόλαος Ντούλης, Δασοπόνος